Similitudes con aprender un idioma

As diferenzas na aprendizaxe de uso das NNTT entre os diferentes sectores da poboación lémbranme as diferentes habilidades que temos para aprender un idioma.

Se un recén nacido cambia de país aprende o idioma do lugar de destino tan so con escoitalo e é quen de falalo como se de un nativo se tratase, sen embargo se vai un adulto o mais probable é que chegue a defenderse con el, a falalo, a facerse entender, pero nunca (ou case nunca, sempre hai excepcións) pasará por un nativo.

Ademais @ cativ@ aprenderá o idioma sen un esforzo extra, case sen decatarse mentres que o adulto pasará multitude de atrancos, non se sentirá cómod@ coa lingua mentres a aprende, poñeralle nervios@ utilizala, evitará na medida do posible facelo e buscará a axuda d@s bilingües que poida ter o seu redor.

Estes síntomas son comúns á hora de aprender a utilizar un smartphone, unha tablet, un ordenador,… de feito unha lingua non é mais que un sistema de comunicación e cando usamos as NNTT o que facemos é comunicarnos co dispositivo que estemos a empregar, co agravante incluso de que @ nos@ interlocutor/a é unha máquina que, case nunca é quen de entenderme se eu non uso o seu “idioma” de xeito correcto. Se unha persoa estranxeira me fala no meu idioma pode ser que a comprenda aínda que omita algunhas letras ou verbas enteiras, tamén pode comunicarse mímicamente, pero o ordenador non me vai entender se eu me salto algún paso e moito menos se me adico a facerlle xestos, polo menos, a día de hoxe.

Estas diferencias penso que en moitos casos son instintivas, unha persoa nova está descubrindo como é o mundo e a súa intuición vaise amoldando ao que ve o seu redor, non obstante @s adult@s xa non somos tan flexibles e nas situacións novas tiramos da intuición que fomos forxando durante a nosa vida.

Nos cursos de iniciación é moi habitual que se facemos varias carpetas seguidas, @s adult@s se sorprendan porque o ordenador as vai ordenando alfabéticamente e incluso comentan “a min mas desordena”, nunca vin sorprenderse por iso a un/ha nen@, e coido que é porque na vida do adulto sempre que fomos almacenando cousas estas quedaban na orde na que eu as puxera e non mudaban elas soas, @s nen@s xa están afeit@s a que as máquinas fagan estes tipo de trocos. Sempre foi así para ambos.

E como ese hai multitude de exemplos, é moi habitual que un adulto cando aparece un menú contextual busque a opción por toda a pantalla e @s cativ@s so buscan no propio menú, porque @s últim@s sempre tiveron menús na súa vida e aprenderon a usalos e para @s primeir@s son algo completamente novo.

Por estas habilidades ó/ás nacid@s na época na que xa había ordenadores en case tódalas casas e colexios se lles coñece co nome de “nativos dixitais”.